kop

kop

zaterdag 27 juli 2013

Stil

Het is even stil geweest van mijn kant. Maar voor ons stond het leven ook echt even stil. Na een aantal zware en intens verdrietige jaren voor mijn schoonmoeder en voor haar naasten is zij overleden. Mijn schoonmoeder leed aan een redelijk onbekende maar zeer agressieve vorm van dementie, lewy body. Dit gedichtje, dat ik tegenkwam op internet, zegt meer dan 1000 woorden.

Zoals een boot heel langzaam
achter de horizon verdwijnt
zo hebben wij de laatste jaren
stap voor stap
afscheid moeten nemen
wat blijft zijn onze herinneringen

In deze moeilijke periode biedt het samenzijn met familie je troost. Ook vond ik troost in onze tuin. Met je handen in de aarde even je hoofd leeg maken.







Ik heb even getwijfeld of ik zoiets persoonlijks als dit wilde en kon delen. Maar ik heb toch het gevoel dat ik niet verder kan gaan met posten plaatsen alsof er niks is gebeurd. Dat zou niet goed voelen. Ook wil ik graag dat jullie weten dat ik een reden had om geen posten te lezen en reacties achter te laten. Ik probeer binnenkort de draad weer op te pakken.



Groetjes van Aleta